Organisch VS Regeneratief - Wat is het antwoord? Laten we enkele belangrijke termen ontleden die vaak worden genoemd in discussies die gericht zijn op het vergroten van de ecologische duurzaamheid in de landbouw. Agrarische bedrijven kunnen worden gecategoriseerd in drie grote en genuanceerde categorieën: afbrekend, ondersteunend, of  verbeterend -  de bodem, het lokale ecosysteem en de betrokken mensen. In grote lijnen gesproken over dit onderwerp, bespreken we hoe Organisch en Regeneratief in elk van deze categorieën vallen. Regeneratieve landbouw is een benadering van landbouw en veeteelt die zich richt op het opbouwen van de bodemgezondheid, biodiversiteit en het verbeteren van de lokale ecosysteemdiensten. De belangrijkste onderscheidende factor is dat het moet verbeteren van de gezondheid van het land en het omliggende ecosysteem in de loop van de tijd. Het moet vallen in de categorie van verbetering. Het belangrijkste probleem is het definiëren wat “land regenereren” betekent. Wat zijn de sleutelindicatoren die, wanneer ze veranderen, ons een toename in de algehele gezondheid van het land tonen? En… Hoe beïnvloedt het menselijke aspect dit concept? Hoe wordt de lokale en wereldwijde voedsel economie in overweging genomen? Hoe worden de levensonderhoud van de boeren in overweging genomen bij het definiëren van Regeneratief? 

Dus hoe verhoudt organische landbouw zich tot regeneratieve landbouw in de praktijk? 

De oplossing van de organische landbouw is de eliminatie van synthetische agrochemische producten en het vergroten van nuttige praktijken zoals gewasrotatie. Wat je wel en niet kunt gebruiken is een belangrijk onderdeel van het Organische programma. Organische bedrijven kunnen technisch gezien hun land verarmen, ondersteunen of verbeteren terwijl ze voldoen aan de volledige National Organic Program (NOP) regels. De focus op organische systemen is nog steeds om de kwaliteit van de bodem, het omliggende ecosysteem en de mensen te vergroten, maar er is geen vereiste dat het land met een bepaalde maatstaf verbetert. Bijvoorbeeld, als een boer 10 beboste acres koopt en die acres omzet in een biologische boerderij met de meest duurzame praktijken, kan iemand beargumenteren dat ze dat land afbreken door alle bomen om te hakken. In dit scenario kan men beargumenteren dat ze hun lokale economie verbeteren, gemeenschap opbouwen en een gevoel van verbondenheid met hun omgeving stimuleren. Iemand anders kan beargumenteren dat het omzetten van een “natuurlijk” ecosysteem in een boerderij van welke soort dan ook het land afbreekt. 

Regeneratief,  aan de andere kant, richt zich op contextuele verbetering van het land in de loop van de tijd. Dit idee kan mogelijk het gebruik van synthetische agrochemicals met zich meebrengen. Bijvoorbeeld, een conventionele boer kan overstappen van een grondbewerking systeem naar een geen-grondbewerking systeem en onkruidbestrijdingsmiddelen gebruiken om onkruiddruk aan te pakken en eerdere gewassen te beëindigen. De bodem van deze conventionele boer zou een toename in de algehele organische stof kunnen zien, wat een aanzienlijke verbetering is, technisch het land verbeterend. Echter, als dat onkruidbestrijdingsmiddel de afname van lokale insecten of dieren veroorzaakt, zou dat het ecosysteem schaden. Wat weegt zwaarder?

Wat zijn de uitdagingen?

Hoewel de organische landbouw beweging duidelijke juridische richtlijnen en certificeringsprocessen heeft vastgesteld, regeneratieve landbouw stelt een unieke uitdaging op het gebied van standaardisatie. De organische landbouw heeft een juridisch bindende certificeerende instantie in de VS en veel Europese landen. Het United States Department of Agriculture heeft het NOP of National Organic Program ontwikkeld dat bestaat uit acceptabele en onacceptabele landbouwpraktijken en middelen die zijn toegestaan voor een boerderij om biologisch gecertificeerd te worden. Regeneratieve landbouw is een concept zonder een verenigde, juridisch bindende certificeerende instantie. Er zijn echter enkele particuliere certificeringsorganen die zich richten op het vaststellen van richtlijnen. De uitdaging bij het vaststellen van richtlijnen voor een regeneratieve certificering is de definitie van regeneratief. “Verbetering van land” is subjectief in veel scenario's en is vaak afhankelijk van persoonlijke filosofie. 

Wat is het belangrijkste verschil?

Het belangrijkste verschil is meting. Als we regeneratieve landbouw definiëren als “contextuele verbetering van het gebruikte land in de loop van de tijd”, dan moeten we bepaalde indicatoren in de loop van de tijd meten. Mijn gok is dat groepen uiteindelijk een grote genoeg bestuurslichaam zullen creëren om boerderijen formeel als regeneratief te certificeren. Wanneer dat gebeurt, moet elke boer die gecertificeerd wil worden toegang hebben tot gegevens die verbetering van die indicatoren in de loop van de tijd aantonen. 

Als je een boerderij hebt en van plan bent om regeneratieve praktijken te implementeren, welke gegevens verzamel je? 

Daar komt SoilBeat om de hoek kijken. SoilBeat is een gegevensbeheersoftware die gemakkelijk gegevensinvoer en analyse mogelijk maakt. Naarmate regeneratieve landbouw populairder wordt, zullen boerderijen waarschijnlijk verplicht worden om grote hoeveelheden gegevens te meten en te onderhouden. Wij maken dat gemakkelijk.